Καλώς Ήλθατε
Το χωριό Καστάνια Πυλίας Μεσσηνίας, ριζωμένο πριν το 1700 στην ανατολική πλαγιά του όρους Λυκόδημου, δυτικά του Πεταλιδίου, σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 5 χλμ. από τη θάλασσα είναι λουσμένο στο πράσινο.
Αποτελούσε, μαζί με το χωριό Πολυστάρι, την Κοινότητα Καστανίων από το 1835 με 76 κατοίκους, οι οποίοι το 1940 έγιναν 306. Σήμερα αποτελεί, μαζί με το Πολυστάρι, μια από τις ορεινές τοπικές κοινότητες του Δήμου Μεσσήνης.
Τα Καστάνια βρίσκονται μακριά από τα καυσαέρια και τα θορυβώδη αστικά κέντρα, που όλους μας κουράζουν. Είναι μια ιδανική περιοχή, που προσφέρει διέξοδο στη φύση. Πολλοί επισκέπτες, που καταφτάνουν από διάφορα μέρη, εντυπωσιάζονται με την ομορφιά του τοπίου, την ηρεμία της φύσης και την καταπληκτική θέα προς το Μεσσηνιακό κόλπο, τον Μεσσηνιακό κάμπο και τον Ταΰγετο με την Καλαμάτα απέναντι. Οι τουρίστες κάνουν ορειβασία και σταματούν για μια επίσκεψη στο μουσείο.
Αυτό το χωριό ήταν από τη δεκαετία 1970-1980 σχεδόν εγκαταλελειμμένο από κατοίκους και πολιτεία, ένα χωριό, που για ένα αιώνα αποτελούσε το κέντρο της περιοχής, γιατί είχε σχολείο, ενορία και κοινότητα, έμεινε μέχρι το 2002 ξεχασμένο. Τότε, με πρωτοβουλία κάποιων κατοίκων, επαναλειτούργησε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κασταναίων και Πολυσταραίων, που είχε ιδρυθεί το 1985, αλλά ήταν αδρανής, με σκοπό την ανάδειξη και αναζωογόνηση του χωριού, τη διάσωση και διατήρηση της πατρογονικής μας κληρονομιάς και παράδοσης.
Έκτοτε οργανώθηκαν διάφορες εκδηλώσεις και ιδρύθηκε το Λαογραφικό Μουσείο Καστανίων, που στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο. Στους τέσσερις τοίχους του μουσείου είναι συμπυκνωμένη όλη η ιστορία του χωριού, τη θυμίζουν: σκουριασμένα αγροτικά εργαλεία, σαρακοφαγωμένα έπιπλα, σπασμένα κάδρα, τα οικιακά σκεύη, τα ρούχα, οι ξεθωριασμένες φωτογραφίες, τα κιτρινισμένα βιβλία. Όλα αυτά αποτελούν ένα κομμάτι ψωμί ζυμωμένο με μπόλικο ιδρώτα από τη ζωή της μάνας, του πατέρα, της γιαγιάς, του παππού, της προγιαγιάς και του προπάππου της ορεσίβιας φαμίλιας μας.
Όλοι οι συγχωριανοί μας, με το ταξίδι αυτό στο παρελθόν θυμούνται τις ρίζες τους, γνωρίζουν τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής, τις δυσκολίες, που αντιμετώπιζαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας, τις αγωνίες τους, τους κόπους τους και τα όνειρά τους.
